Co jest skończoną prawdą, która powinna być wykuta dużymi literami na ścianie Gabinetu Owalnego Białego Domu.
Prawdą, którą znał już przecież George Washington (jego idea amerykańskiego izolacjonizmu), a która ignorowana i zastępowana postrzeganiem świata poprzez własne, lustrzane odbicie kolejnych generacji politycznych elit znad Potomac River była powodem klęski i utraty autorytetu U.S. i na Kubie, i w Wietnamie, Iranie za czasów Reza Pahlawiego, potem w Iraku, Afganistanie i teraz Syrii.
Ale jak mawiał mój Mistrz:
Jeśli nie można już wyjść drzwiami, to skacze się przez okno, co znaczy, że nie ma sytuacji bez wyjścia, a już na pewno nie w polityce. Pozostaje tylko wybór, z którego piętra chcemy wyskoczyć, choć i tym razem wszystko wskazuje na to, że będzie to znowu skok z ostatniego:
„…on the other hand leaving him (Bashara al-Assada) in at this point is certainly worse.”
Co tłumacząc na zrozumiały przez współczesne, euroatlantyckie elity język hollywoodzkich seriali telewizyjnych można streścić tak:
Gdyby Dr. House był ekspertem politycznym, to po upojnej nocy spędzonej w ramionach Lisy i zażyciu rano stosownej porcji prochów powiedział by pewnie tak:
„- W tej sytuacji pozostaje już tylko spróbować terapii „Sanbiki no saru” ( 三匹の猿 ).
Nie dosyć, że ładnie brzmi, to nikomu na pewno już nie zaszkodzi, rokując przy tym optymalnie, bowiem wbrew błędnym właśnie ocenom politycznym, nie zmieni to w żadnym razie pozycji Alawitów, ani tym bardziej pana Bashara al-Assada w świecie muzułmańskim, podziała jednak zdecydowanie otrzeźwiająco i dyscyplinująco na niekontrolowane przez nikogo bandy politycznych awanturników, przynosząc tym natychmiastowe korzyści i Turcji, i Libanowi, a i Izraelowi, jak i pozostałym, zainteresowanym w miarę stabilną i przewidywalną sytuacją w tej części świata, też.
