„Wiecznie śpiewasz to samo! hymn starości piejesz...”, pisał Juliusz Słowacki w „Kordianie” - cytuje pan Sebastian Kaleta...
...co samo w sobie bez wątpienia ujmy nikomu nie przynosi - przeciwnie - odwołania do klasyki literatury polskiej w publicystycznym dialogu obywatelskim praktykowane przez reprezentanta młodego pokolenia nadwiślanskich elit ("...Prawnik w jednej z najbardziej renomowanych polskich kancelarii...") zasługuje na odnotowanie (...)...
...z tym, że niekoniecznie akurat tutaj trafnie (...), bowiem dalej w oryginale sceny czwartej aktu trzeciego czytamy...
"...Nie będę mógł zapomnieć, że starym nie będę.
Jeśli cię kiedy z kołem mych dzieci obsiędę,
Pluń mi na siwe włosy..."
...w konfrontacji romantycznych uniesień narodowego wieszcza z prozą życia...
:-(
