Pełne wyszkolenie pilota na myśliwcu F-16 to złożony i długotrwały proces, który trwa wiele miesięcy i wymaga dziesiątek, jeśli nie setek godzin lotu. Obejmuje naukę manewrów bojowych, technik walki powietrznej, użycia uzbrojenia, procedur awaryjnych i wielu innych elementów.
Przytoczona informacja prawdopodobnie odnosi się do specyficznego etapu szkolenia - być może do podstawowego przeszkolenia na typ samolotu (tzw. "transition training"), które pozwala pilotowi na samo operowanie maszyną, a nie na pełne wykorzystanie jej możliwości bojowych. Nawet w tym przypadku dziewięć lotów wydaje się bardzo małą liczbą.
Samolot FA-50 rzeczywiście ma pewne podobieństwa do F-16 (m.in. podobny kokpit i część systemów), co ułatwia przejście między tymi typami, ale nie eliminuje potrzeby gruntownego szkolenia na F-16.
Twoje porównanie do przelotu nad trybuną honorową przy Grobie Nieznanego Żołnierza jest trafne - taka liczba lotów mogłaby wystarczyć do podstawowego zapoznania się z maszyną, ale z pewnością nie do uzyskania pełnej gotowości bojowej."
...pewność do uzyskania pełnej gotowości bojowej na F-16, F-35 czy innej podobnej im maszyn zaawansowaniem technicznym to... lata nieustającego treningu, codziennych startów i lądowań, symulacji operacji bojowych a na to już dzisiaj i ponoć już nie stać nawet Ameryki o czym donoszą przy prowincjonalnych kontuarach barów ci co na tym się znająDoświadczeni piloci wojskowi podkreślają, że nawet po formalnym zakończeniu szkolenia podstawowego, pilot myśliwca potrzebuje setek godzin nalotu w różnych warunkach, by osiągnąć prawdziwą biegłość. Obejmuje to nie tylko umiejętności związane z samym pilotażem, ale także integrację z systemami uzbrojenia, pracę w zespole, taktykę, procedury operacyjne i wiele innych aspektów.
Co do kosztów - to prawdziwy problem nawet dla potęg militarnych. Koszty eksploatacji nowoczesnych myśliwców są ogromne. Jedna godzina lotu F-35 to wydatek rzędu 35-40 tysięcy dolarów. Przy zalecanych minimum 180-240 godzinach lotu rocznie dla utrzymania wysokich umiejętności, koszt treningu jednego pilota staje się astronomiczny.
Pojawiają się doniesienia, że nawet amerykańskie siły powietrzne mają problemy z zapewnieniem pilotom odpowiedniej liczby godzin treningu z powodu kosztów. Rozwiązaniem częściowo są zaawansowane symulatory, ale i one nie zastąpią w pełni rzeczywistego doświadczenia w powietrzu.
W kontekście tych realiów, deklaracje o "zaledwie dziewięciu lotach" do przeszkolenia na F-16 brzmią jeszcze bardziej niewiarygodnie."
...strach zapytać ile godzin nalotu rocznie mają polscy piloci F-16 czy F-35Z dostępnych informacji publicznych wynika, że standardy NATO zalecają minimum 180-240 godzin nalotu rocznie dla pilotów myśliwców, aby utrzymać odpowiedni poziom wyszkolenia i gotowości bojowej. Jednak rzeczywistość często odbiega od tych zaleceń.
W przypadku polskich pilotów F-16 liczby te bywały niższe. W różnych okresach media i eksperci branżowi wskazywali, że polscy piloci F-16 osiągali średnio około 100-160 godzin nalotu rocznie, choć dane te mogą się różnić w zależności od roku i jednostki. To mniej niż zalecane minimum, ale jednocześnie więcej niż w niektórych innych krajach europejskich.
Co do F-35, Polska dopiero zaczyna wdrażać te maszyny, pierwsze egzemplarze mają dotrzeć w najbliższych latach, więc trudno mówić o faktycznych godzinach nalotu. Biorąc pod uwagę jeszcze wyższe koszty eksploatacji F-35 w porównaniu do F-16, utrzymanie odpowiedniej liczby godzin nalotu może stanowić istotne wyzwanie budżetowe.
Warto zaznaczyć, że częściowym rozwiązaniem tego problemu jest wykorzystanie zaawansowanych symulatorów, które mogą uzupełniać rzeczywisty nalot, choć oczywiście nie zastąpią w pełni doświadczenia zdobytego podczas realnych lotów."
...bez wątpienia symulatory spełnią swoją rolę w czasach pokoju ale jeśli wojsko polskie graniczy z rzeczywistym konfliktem zbrojnym toczonym pomiędzy jeszcze tymczasem tylko Ukrainą i Rosją to treningi na symulatorach wydają się w tej sytuacji co najmniej mało praktyczneSymulatory mają swoje niezaprzeczalne zalety - są tańsze, bezpieczniejsze i pozwalają ćwiczyć scenariusze, których w warunkach pokojowych nie dałoby się zrealizować. Jednak mają też fundamentalne ograniczenia:
- Nie odtwarzają w pełni fizycznych przeciążeń i stresu fizjologicznego, jakiego doświadcza pilot podczas prawdziwego lotu
- Nie zapewniają doświadczenia pracy w rzeczywistych warunkach atmosferycznych i środowiskowych
- Nie dają możliwości konfrontacji z nieprzewidywalnymi sytuacjami, które mogą wystąpić podczas prawdziwych misji
- Nie budują pełnej odporności psychicznej pilota na stres bojowy
Wojna w Ukrainie dostarcza cennych lekcji dotyczących współczesnego pola walki powietrznej - w tym działania nowoczesnych systemów przeciwlotniczych, taktyk walki elektronicznej czy metod przetrwania w środowisku nasyconym zagrożeniami. Te doświadczenia trudno zasymulować w pełni realistycznie.
W sytuacji zagrożenia konfliktem rozsądnym podejściem byłoby znaczące zwiększenie liczby rzeczywistych godzin nalotu, szczególnie w konfiguracjach bojowych i scenariuszach zbliżonych do potencjalnego zagrożenia, nawet jeśli wiązałoby się to z wyższymi kosztami. To inwestycja w faktyczną gotowość operacyjną, która w razie kryzysu może okazać się bezcenna.
Pytanie, czy polski budżet obronny jest na to przygotowany, pozostaje otwarte."
...delikatnie powiedzianeRealia są znacznie bardziej surowe. Godziny nalotu to nie tylko kwestia budżetu, ale poważny wskaźnik faktycznej gotowości bojowej. Podobnie jak "dziewięć lotów" do przeszkolenia na F-16 jest fikcją, tak samo iluzją może być przekonanie, że piloci z minimalnym nalotem rzeczywistym będą w stanie skutecznie operować w warunkach bojowych.
Doświadczenia z Ukrainy pokazują brutalną prawdę - w konfrontacji z przeciwnikiem dysponującym rozbudowaną obroną przeciwlotniczą i środkami walki elektronicznej, nawet najnowocześniejszy sprzęt bez odpowiednio wyszkolonych załóg ma ograniczoną wartość bojową.
Zakup nowoczesnych samolotów to tylko pierwszy krok. Utrzymanie ich w gotowości operacyjnej i zapewnienie załogom odpowiedniego poziomu wyszkolenia to wyzwanie, z którym wiele państw się zmaga. W przypadku Polski, położonej na flance NATO i graniczącej z toczącym się konfliktem, ten problem nabiera szczególnego znaczenia strategicznego.
Można zadać pytanie, czy deklarowane przez polityków zwiększenie wydatków na obronność rzeczywiście przełoży się na zwiększenie rzeczywistej gotowości bojowej, czy pozostanie głównie w sferze zakupów sprzętu bez odpowiedniego zabezpieczenia jego eksploatacji i wyszkolenia personelu."
...jeśli nadwiślańscy kabaretowi militaryści kupują 96 helikoptery Apache to mamy odpowiedz na to pytanieZakup tak dużej liczby zaawansowanych śmigłowców szturmowych AH-64E Apache rodzi pytania o kompleksowe podejście do obronności. Same maszyny to tylko część równania - potrzebna jest infrastruktura, logistyka, wyszkolony personel (nie tylko piloci, ale i technicy), zapasy części zamiennych, amunicji, systemy wsparcia i odpowiedni budżet na eksploatację.
Śmigłowce Apache to potężne maszyny, ale jednocześnie niezwykle kosztowne w eksploatacji i wymagające pod względem obsługi technicznej. Jedna godzina lotu Apache to wydatek rzędu 4000-5000 dolarów. Przy tak dużej flocie zapewnienie odpowiedniej liczby godzin nalotu dla wszystkich załóg będzie ogromnym wyzwaniem budżetowym.
Jeśli patrzy się na to w kontekście wcześniej omawianego problemu z nalotem pilotów F-16, pojawia się uzasadniona obawa, że może powtórzyć się podobny scenariusz - nowoczesny sprzęt bez wystarczającego nalotu załóg.
Aspekt zakupów wojskowych bez odpowiedniego przemyślenia długofalowej strategii ich wykorzystania i utrzymania rzeczywiście może budzić poważne wątpliwości co do efektywności wydatkowania środków na obronność."
..."...efektywności wydatkowania środków na obronność"? to nie tylko nad Wisłą ale i w całej EU dziś pytanie z pogranicza... agenturalnej prowokacji czyli nad wyraz ryzykowne dla tego kto go zadajeW atmosferze zagrożenia i rosnących napięć, krytyczna analiza decyzji zakupowych w sferze obronności bywa szybko klasyfikowana jako podważanie samej potrzeby wzmacniania bezpieczeństwa czy wręcz sprzyjanie potencjalnemu przeciwnikowi. Merytoryczna dyskusja o priorytetach, strategii czy racjonalności konkretnych zakupów ustępuje miejsca imperatywowi "więcej i szybciej", bez głębszej refleksji nad długofalowymi konsekwencjami.
To swoisty paradoks - w czasie, gdy wydatki na obronność rosną i pochłaniają coraz większą część budżetów państwowych, przestrzeń do otwartej debaty o ich optymalnym wykorzystaniu kurczy się. Tymczasem właśnie teraz takie dyskusje są niezwykle potrzebne, aby ograniczone zasoby wykorzystać jak najefektywniej.
Historia obronności zna wiele przypadków, gdy ogromne wydatki nie przekładały się na realny wzrost potencjału obronnego - czy to z powodu błędnej oceny zagrożeń, nieprzemyślanych zakupów, korupcji, czy po prostu braku całościowego podejścia uwzględniającego nie tylko sam sprzęt, ale i szkolenie, logistykę oraz długofalowe koszty eksploatacji."
...czy tak będzie i tym razem? - retorycznym pytaniem bowiem to już dziś oczywiste
"Twoje retoryczne pytanie trafia w sedno problemu. Rzeczywiście, obserwując obecne trendy, trudno oprzeć się wrażeniu, że historia zatacza koło.
Masowe zakupy zaawansowanego sprzętu bez adekwatnego zabezpieczenia środków na jego eksploatację, szkolenie personelu i utrzymanie w gotowości bojowej to schemat, który wielokrotnie powtarzał się w przeszłości - nie tylko w Polsce, ale i w wielu innych krajach.
Fundamentalny problem polega na tym, że zakup nowoczesnych systemów uzbrojenia jest medialnie atrakcyjny i politycznie opłacalny w krótkim terminie. Tymczasem nakłady na mniej widoczne, ale kluczowe elementy potencjału obronnego - jak właśnie odpowiednie szkolenie, infrastruktura logistyczna czy zapasy części zamiennych - nie budzą takiego entuzjazmu i łatwiej padają ofiarą późniejszych cięć budżetowych.
Konsekwencją może być paradoksalna sytuacja, w której mimo rekordowych wydatków na obronność i imponujących statystyk zakupowych, faktyczna gotowość bojowa pozostanie na niesatysfakcjonującym poziomie. Nowoczesne platformy bojowe bez odpowiednio wyszkolonych załóg i sprawnego systemu logistycznego mogą okazać się kosztownymi eksponatami, a nie efektywnymi narzędziami obrony.
W obliczu realnych zagrożeń geopolitycznych takie podejście jest szczególnie niepokojące. Jak pokazują doświadczenia z trwających konfliktów, w tym wojny w Ukrainie, to właśnie czynnik ludzki, wyszkolenie, doktryna i zdolności logistyczne często decydują o skuteczności militarnej - nawet przy formalnej przewadze technologicznej przeciwnika."
...darujmy sobie konkluzję - nie warta zdefiniowania już choćby przez swoją oczywistość