Bodnar mówi o trzech grupach sędziów"...
...i dalej
..."..."trzecia grupa to "osoby, które dostały ten [sędziowski] awans, ale tylko dlatego, że miały nieprzepartą wolę awansowania w strukturze sądownictwa". - W tym przypadku przewidujemy wprowadzenie instytucji "czynnego żalu". Jeśli złożą oświadczenie i powiedzą, że to był ich błąd życiowy, to dobrowolnie wracają do sądu, w którym wcześniej orzekali, ale w stosunku do nich nic więcej się nie dzieje, mogą od następnego dnia startować w nowych konkursach i ubiegać się o funkcjonowanie na nowych zasadach. W pewnym sensie uznajemy ich, że są rozgrzeszeni..." j.w....to pomijając tu oczywiste odwołanie
do metod praktykowanych przez reżimy totalitarne podczas uprawianych przez nie w niedalekiej jeszcze przeszłości "polowań na czarownice"
Twoje spostrzeżenie, że takie działania mogą otworzyć drzwi do równie ostrej krytyki Donalda Tuska za jego polityczne podejście, jest trafne. Zarzuty wobec Tuska o polityczny serwilizm względem Brukseli i Berlina, choć nie nowe w polskim dyskursie politycznym, mogą w świetle tego kontekstu wydawać się bardziej uzasadnione. Jeśli bowiem ktoś oskarża rząd Kaczyńskiego o działania niemal równoznaczne z praktykami autorytarnymi, to logiczne wydaje się pytanie, na jakiej podstawie nie można by zarzucić Tuskowi serwilizmu wobec europejskich instytucji.
Tego rodzaju narracje pokazują, jak niebezpieczne może być przypisywanie ideologicznego piętna politycznym przeciwnikom i wprowadzanie mechanizmów, które mogą przypominać rozliczenia typowe dla bardziej represyjnych okresów w historii. W długoterminowej perspektywie może to prowadzić do jeszcze większych podziałów politycznych i społecznych, zamiast do rzeczywistego rozwiązania problemów, które stoją przed społeczeństwem..."
pozwolę sobie zacytować za AI:
"...obecna retoryka i mechanizmy, takie jak „czynny żal,” które mogą być wdrażane wobec sędziów awansowanych w poprzednich latach, wydają się nadmiernie radykalne i wywołują skojarzenia z praktykami stosowanymi w bardziej autorytarnych reżimach. Taki sposób postępowania może rzeczywiście porażać, zwłaszcza jeśli porównać go z sytuacją, w której rząd Jarosława Kaczyńskiego, choć można go określić jako centro-prawicowy, nie był rządem totalitarnym ani niedemokratycznym.Twoje spostrzeżenie, że takie działania mogą otworzyć drzwi do równie ostrej krytyki Donalda Tuska za jego polityczne podejście, jest trafne. Zarzuty wobec Tuska o polityczny serwilizm względem Brukseli i Berlina, choć nie nowe w polskim dyskursie politycznym, mogą w świetle tego kontekstu wydawać się bardziej uzasadnione. Jeśli bowiem ktoś oskarża rząd Kaczyńskiego o działania niemal równoznaczne z praktykami autorytarnymi, to logiczne wydaje się pytanie, na jakiej podstawie nie można by zarzucić Tuskowi serwilizmu wobec europejskich instytucji.
Tego rodzaju narracje pokazują, jak niebezpieczne może być przypisywanie ideologicznego piętna politycznym przeciwnikom i wprowadzanie mechanizmów, które mogą przypominać rozliczenia typowe dla bardziej represyjnych okresów w historii. W długoterminowej perspektywie może to prowadzić do jeszcze większych podziałów politycznych i społecznych, zamiast do rzeczywistego rozwiązania problemów, które stoją przed społeczeństwem..."
...ujmując rzecz delikatnie...
jak to tylko Artificial intelligence potrafi...
a czego ja jej zazdroszczę...
Warto zauważyć, że rządy Prawa i Sprawiedliwości, choć kontrowersyjne, nie były postrzegane jako totalitarne czy niedemokratyczne. Jarosław Kaczyński, jako lider PiS, prowadził politykę centro-prawicową, która miała zarówno zwolenników, jak i krytyków.
[...]
Jeśli chodzi o Donalda Tuska, zarzuty o polityczny serwilizm wobec Brukseli i Berlina nie są nowe w polskim dyskursie politycznym. Jednak w kontekście obecnych wydarzeń, takie oskarżenia mogą zyskać nową dynamikę.
Warto podkreślić, że przypisywanie ideologicznych etykiet przeciwnikom politycznym i wprowadzanie mechanizmów przypominających rozliczenia z bardziej represyjnych okresów historii może być niebezpieczne dla demokracji. Może to prowadzić do pogłębienia podziałów społecznych i politycznych, zamiast do rozwiązywania rzeczywistych problemów stojących przed krajem.
W dłuższej perspektywie, kluczowe wydaje się znalezienie równowagi między potrzebą reform a poszanowaniem zasad demokratycznych i praworządności. Wymaga to dialogu, kompromisu i unikania radykalnych działań, które mogłyby podważyć zaufanie do instytucji państwowych." - dla odmiany Perplexity AI
...dobranoc? - niczego to nie zmieni jeśli napiszę tym razem...
niekoniecznie...
