żródło: "dwójka Polskie Radio"
Dziś właśnie umarł dla mnie Program II Polskiego Radia, a stało się to podczas emisji w godzinach południowych audycji „Przestrzenie kultury” prowadzonej przez Bartosza Panka, który wprost w swojej megalomańskiej arogancji przekroczył nie tylko granice poprawności dialogu z radiosłuchaczami swoim komentarzem do trzech telefonicznych wypowiedzi interaktywnych uczestników rozmowy będących w skrajnej opozycji do tezy B.P. ale swoim kompletnie zidiociałym zachowaniem na antenie sprawił, że poczułem się nagle wprost „żywcem pogrzebany”, na co akurat ja sobie nie pozwolę nie dlatego, że uważam się za nieśmiertelnego, ale dlatego, że to, gdzie, jak i przez kogo będę pochowany, mam obwarowane w sporządzonym własnoręcznie zapisie testamentowym.
Wszystko przemija, umiera, a tu Los sprawił, że lżej będzie na sercu po tym zgonie na wspomnienie tej audycji.
Dziś właśnie umarł dla mnie Program II Polskiego Radia, a stało się to podczas emisji w godzinach południowych audycji „Przestrzenie kultury” prowadzonej przez Bartosza Panka, który wprost w swojej megalomańskiej arogancji przekroczył nie tylko granice poprawności dialogu z radiosłuchaczami swoim komentarzem do trzech telefonicznych wypowiedzi interaktywnych uczestników rozmowy będących w skrajnej opozycji do tezy B.P. ale swoim kompletnie zidiociałym zachowaniem na antenie sprawił, że poczułem się nagle wprost „żywcem pogrzebany”, na co akurat ja sobie nie pozwolę nie dlatego, że uważam się za nieśmiertelnego, ale dlatego, że to, gdzie, jak i przez kogo będę pochowany, mam obwarowane w sporządzonym własnoręcznie zapisie testamentowym.
Wszystko przemija, umiera, a tu Los sprawił, że lżej będzie na sercu po tym zgonie na wspomnienie tej audycji.
